در طبیعتِ هر انسانی سیبی و ماری وجود دارد تا مسئولیت انتخابهای خود را نپذیرد بلکه دیگری را مقصرو عامل آن بداند. انسان با هوش و ذکاوتش برگ انجیری خلق کرده که وجدان آزرده و حس تقصیرش را همواره در برابر ثمرات چنین انتخابات عجولانه و بدون فکرو حساب نشده اش ، بپوشاند. او می‌گوید:
پدرم روضه‌رضوان به دو گندم بفروخت
ناخلف باشم اگر من به جویی نفروشم
بعبارتی می‌گوید من بی‌تقصیرم چون طبیعتم را از پدرم و اجدادش به ارث برده‌ام پس تمام مسئولیت اشتباهاتم با پدرم و نسل‌های قبلی است و من قربانی اشتباه آنها هستم.
اما کلام خدا می‌گوید;می‌دانید که همه شما خــریده شده‌اید از سیرت
باطلی‌که از پدران خود یافته‌اید. (اول پطرس 1: 1) بنابراین نمیتوانیم همه
تقصیر‌ها را بگردن پدران‌مان بیندازیم..
امروز من و شما برای رفع حس مسئولیت انتخابهای غلط مان از چه نوع مار و سیبی استفاده می‌کنیم؟
برای پنهان کردن خودمان درپشت برگ کدام درختی پناه می‌گیریم؟
این درمان واقعی نیست. تنها راهِ درمان واقعی و مفید بحران‌های عاطفی و احساس‌های ضربه خورده و دل‌های شکسته شده، پذیرفتن مسئولیتِ انتخابهای خودمان است. اگرانتخاب های اشتباهی کرده ایم که نمیتوانیم عوضش کنیم . امروزبوسیله فیض خدا قادریم درنوع برخورد با ثمرات اشتباه مان راه بهتری را انتخاب کنیم.
جلیل سپهر
留言