دنیای شفاف و مشخص حیوانات

حیوانات دنیای قشنگی دارند چون خالص و بی ریا و قابل اعتمادند و دقیقا همانی هستند که نشان میدهند نه بیشتر و نه کمتر

هرگز گرگی خودش را بره معصوم و بی گناه و مسئول و حافظ منافع گله نشان نمیدهد

هرگزسگی به کسی که به او محبت کرد بعد ازاینکه کارش راه افتاد با بی وفایی پشت نمیکند

هرگز کفتار لاشه خوار ادعای رعایت عدالت و دفاع از مظلومین و ضعیفان نمیکند

هرگز آهوی علف خوار تا به سفره نان داغ و کباب داغی رسید هوس گوشت خوردن به سرش نمیزند

هرگز پلنک درنده بیشتر از نان روزانه شکار نمیکند و با به خاک و خون کشیدن آهو ها نمیخواهد پلنگ بودنش را به اثبات برساند

حیوانات تکلیفشان مشخص است

اگرخوک ست به غلطیدن در لجن قانع است و برای حسرت لاکچری زیستن اختلاس و رانت خواری و غارت و چپاول نمیکند

اگر طاوس زیبایی ست در طمع سلبریتی بودن و زیباتر دیده شدن خودش را به آب و آتش نمیزند و به هر خواسته نامشروعی بله نمیگوید

اگر مار ست تا مورد حمله و آزار قرار نگیرد نیش نمیزند و با زهرش روابط و احساس و دل و زندگی دیگران را مسموم نمیکند

اگر روباه حیله گرست از قیافه اش پیداست . نه قیافه مظلومانه میگیرد. نه ادعای معنویت میکند و نه خود را حامی مرغ و خروس ها معرفی میکند

بدی ها و نیکویی های حیوانات از چهره آنها کاملا پیدا و آشکار ست

درنده خویی و صلح آمیز بودنشان هم از دور فریاد میزند و تکلیف آدم را بطور واضح با خودشان مشخص میکنند

با این وجود نمیدانم چرا ما انسانها که بزرگترین هزینه هایمان را صرف پنهان کردن واقعیت درونی مان میکنیم و اغلب تلاش میکنیم خود را چیزی نشان دهیم که نیستیم برای تحقیر کردن دیگران آنها را حیوان مینامیم ؟؟؟

جلیل سپهر