آنچه بكاريم همان را درو ميكنيم

آنچه بكاريم همان را درو ميكنيم 

( غلاطيان ٦ : 7 )

درو كردن آنچه ميكاريم قانون طبيعت ست با اين وجود گاهی

بذر اعتماد را ميكاريم ميوه ناجوانمردی را درو ميكنيم

بذر محبت را ميكاريم ميوه نفرت را درو ميكنيم

بذر وفاداري را ميكاريم ميوه بی وفايی را درو ميكنيم

بذر صلح را ميكاريم ميوه خشونت را درو ميكنيم

بذر شيرينی را ميكاريم ميوه تلخی را درو ميكنيم

چــرا ؟

چون زمینی که بذر را در آن کاشته ایم مناسب آن بذر نیست 

کلام خدا قبل از اینکه در مورد بذر صحبت کند در مورد چهار نوع زمین صحبت میکند

( متی 13 : 3 تا 9 )

1- زمین کناره که تمام بذر ها نصیب مرغان هوا خواهد شد

2- زمین سنگلاخ که تمام ریشه ها خشک خواهد شد

3- زمین خار دار که تمام بذر ها خفه خواهد شد

4-زمین نیکو که چندین برابر آنچه بکاری را درو میکنی 

بنابرین

" ببین بذرت را در زمین دل چه شخصیتهایی کاشته ای"

" ببین آهنگ احساس و عواطفت را برای چه کسی مینوازی ؟

زمین ذات و سرشت و شخصیت هر آدمی مناسب کاشتن هر بذری نیست 

همه آدمها قابل اعتماد کردن نیستند

همه آدمها ظرفیت صمیمی شدن ندارند

همه آدمها اهل صلح و سلامتی نیستند

همه آدمها ارزش وفاداری را نمیدانند

همه آدمها مساعد شیرین شدن نیستند

همه آدمها قدرت درک احساس و عواطف را ندارند

در انتخاب افراد برای دوستی . برای مشارکت . برای صمیمیت و مخصوصا برای ازدواج هرگز دنبال افراد بظاهر خوب نروید. بلکه به دنبال افراد مناسب بروید

زیرا فرق زیادی ست بین افراد بظاهر خوب و افراد حقیقتا مناسب 

زمین کاشت گندم مناسب کاشت برنج نیست

زمین کاشت سرو مناسب کاشت خرما نیست

زمین کاشت گیاهان گرمسیر مناسب کاشت گیاهان سردسیر نیست

باید ابتدا زمین مناسب و مساعد را پیدا کرد

 بعد بذر مناسب و مساعد را در آن کاشت

 تنها در این صورت ست که 

آنچه بکارید همان را درو میکنید

جلیل سپهر